ຈຸດຈົບຂອງມະຫາເສດຖີ ຕອນທີ່ຮັ່ງມີບໍ່ເອົາພີ່ເອົານ້ອງ

ຈຸດຈົບຂອງມະຫາເສດຖີ ຕອນທີ່ຮັ່ງມີບໍ່ເອົາພີ່ເອົານ້ອງ

ເລື່ອງນີ້ສອນໃຈໄດ້ດີຫຼາຍ ເສດຖີຕົກອັບ ລວຍແລ້ວທະນົງຕົນ ບໍ່ເອົາພີ່ນ້ອງ ຄົນອ່ານໄດ້ກຳໄລ
ເສດຖີຕົກອັບ ລວຍແລ້ວທະນົງຕົນບໍ່ເອົາພີ່ນ້ອງ(ເລື່ອງນີ້ສອນໃຈໄດ້ດີຫຼາຍ) ປະສົບການຈາກເສດຖີຕົກອັບ ລວຍແລ້ວຢ່າທະນົງຕົນ ຍິ່ງບິນສູງເທົ່າໃດ ຍິ່ງຕົກລົງມາຈາກ

ມີອາດີດເສດຖີທ່ານໜຶ່ງເລົ່າໃຫ້ຟັງວ່າ ໃນເມື່ອກ່ອນຂ້ອຍມີທີ່ດິນຢູ່ໃນເກືອບທຸກເຂດຂອງ ກທມ ແລະ ຕາມຫົວເມືອງໃຫຍ່ໆທົ່ວປະເທດລວມແລ້ວປະມານ 500 ບ່ອນ ເມື່ອ 30 ປີກ່ອນ, ຂ້ອຍໄດ້ເອົາເງິນຫຼາຍຮ້ອຍພັນໂດລາໄວ້ໃນກະເປົ໋າທຸກຄັ້ງ. ເຮັດມັນແລະມີລາຍໄດ້ດີແທ້ໆ

ເມຍຂອງຂ້ອຍມັກຫຼິ້ນຫຸ້ນ, ຮຸ້ນຂຶ້ນ. ພວກເຮົາໄດ້ສ້າງກໍາໄລຫຼາຍ, ພວກເຮົາມີເງິນສົດຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານ
ຢູ່ມາມື້ໜຶ່ງ ມີຍາດພີ່ນ້ອງຂ້ອຍຄົນໜຶ່ງເດືອດຮ້ອນ ມາຢືມເງິນຂ້ອຍ ແລ້ວຂ້ອຍກໍດ່າລາວ
(ດ້ວຍຄວາມທີ່ຄິດວ່າຕົນເອງມີເງິນຫຼາຍ ຈະເວົ້າແນວໃດກັບໃຜກໍໄດ້)
ແຕ່ກໍໃຫ້ເງິນໄປແສນໜຶ່ງ ແລ້ວບອກເຂົາວ່າບໍ່ຕ້ອງມາໃຫ້ເຫັນໜ້າອີກ ເງິນທີ່ຄິດວ່າ “ໃຫ້ທານ”
ເຂົາຮັບເງິນພ້ອມນໍ້າຕາ (ຕອນນັ້ນຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ດອກວ່າລາວຈະຮູ້ສຶກແນວໃດ)

ເມື່ອຂ້ອຍຄິດການໃຫຍ່ຕັ້ງໂຮງງານອາໄຫຼ່ໃນເມືອງ Ayutthaya ປີນັ້ນເກີດວິກິດນໍ້າຖ້ວມໜັກ
ນໍ້າພັດພາທຸກຢ່າງໄປຈາກຊີວິດຂ້ອຍຈິງໆ ລົດຂ້ອຍ 19 ຄັນ ເຮືອນອີກ 5 ຫຼັງ ທີ່ດິນທັງໝົດ ແລະ ເງິນສົດທີ່ເຄີຍມີ ແຟນຂ້ອຍຫຼິ້ນຫຸ້ນ ສູນເສຍໄປສີ່ຮ້ອຍກວ່າລ້ານ
ລູກໆ ເຮັດທຸລະກິດກໍໝົດຕົວຂາດທຶນຍ່ອຍຍັບ ພາຍໃນ 2 ປີສິ່ງທີ່ມີ ມັນຫາຍໄປ ຫຼື ໄວ້ພຽງໜີ້ສິນ 200 ກວ່າລ້ານ
ປັດຈຸບັນຂ້ອຍແມ່ນ “ບຸກຄົນລົ້ມລະລາຍ” ເຊົ່າຫ້ອງແຖວພໍຢູ່ໄດ້ ຂາຍເຝີປະທັງຊີວິດໄປສູ້ມື້

ເມຍຂ້ອຍກໍບໍ່ມີຈິດໃຈຈະເຮັດຫຍັງ ລູກໆ ຂ້ອຍກໍຕ່າງແຍກຍ້າຍກັນໄປເອົາຕົວລອດຕາມເສັ້ນທາງຊີວິດຂອງຕົນເອງ
ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍໄດ້ເຫັນໜ້າລູກໆ ອີກເລີຍຕອນນີ້ຂ້ອຍອາຍຸ 76 ຂ້ອຍຕ້ອງຍົກໝໍ້ເຝີ ລ້າງຖ້ວຍລ້າງບ່ວງ

ແຕ່ທຸກມື້ນີ້ຂ້ອນສາມາດປ່ຽນແປງໄດ້ແລ້ວ ຂ້ອຍມາລຳບາກຕອນເຖົ້າກໍເລີ່ມເຂົ້າໃຈຊີວິດຫຼາຍຂຶ້ນ
ເງິນເຊົ່າຫ້ອງນີ້ຂ້ອຍໄປຢືມກັບຄົນທີ່ຂ້ອຍເຄີຍດ່າເຂົາແລ້ວໃຫ້ເຂົາໄປແສນໜຶ່ງ

ລູກເຂົາຍື່ນເງິນໃຫ້ຂ້ອຍແສນຫ້າແລ້ວບອກຂ້ອຍວ່າ:
“ພໍ່ຂອງຂ້ອຍຫັນຫົວໄປຢືມເງິນຈາກລຸງ ເພາະຕອນນັ້ນຂ້ອຍເຂົ້າໂຮງໝໍຜ່າຕັດໃຫ້ລອດຊີວິດ
ພໍ່ນັ່ງຮ້ອງໄຫ້ ລຸງດ່າແລ້ວໂຍນເງິນໃຫ້ຄືໝາ ລຸງບອກວ່າຈະຕີພໍ່ພໍ່ກໍຍອມ

ເພາະຊີວິດລູກມີຄ່າຫຼາຍກວ່າສິ່ງໃດ ຕໍ່ໃຫ້ເຮັດແນວໃດພໍ່ກໍຍອມ ຖ້າມີເງິນຈະໃຫ້ຫາມາຄືນລຸງ
ແສນນີ້ຂ້ອຍຄືນ ຫ້າໝືນຄື ດອກເບ້ຍ ບໍ່ມີໜີ້ບຸນຄຸນກັນ
ແຕ່ຖ້າລຸງລຳບາກລຸງມາຍືມເງິນກັບຂ້ອຍ ຂ້ອຍຈະໃຫ້ກູ້ຢືມ ຂ້ອຍຈະບໍ່ດ່າລຸງຄືທີ່ລຸງເຄີຍດ່າພໍ່ຂ້ອຍ
ຈິງໆ ຖ້າບໍ່ມີເງິນລຸງຂ້ອຍຄົງຈະບໍ່ລອດ ເພາະເງິນແສນທີ່ລຸງໂຍນໃຫ້ພໍ່ຂ້ອຍນີ້ແຫຼະ ທີ່ຕໍ່ຊີວິດໃຫ້ຂ້ອຍ
ຂ້ອນເຮັດຕາມທີ່ພໍ່ຂ້ອຍບອກແລ້ວ ໃຫ້ຕອບແທນ ໜີ້ກ້ອນນີ້ໃຫ້ລຸງ ສ່ວນລູກລຸງຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ ກຳຂອງໃຜຂອງມັນ”

ຂ້ອຍຍ່າງຮ້ອງໄຫ້ມາຮອດເຮືອນເອົາເງິນມາຂ່າຍຄ່າເຊົ່າຫ້ອງແຖວ ແລະ ລົງທຶນຮ້ານເຝີເພີ່ມ
ມີເງິນເກັບ 30,000 ບາດ ແລະ ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄຳວ່າ “ກຳຕາມສະນອງ”
ຫຼານບໍ່ໄດ້ດ່າຂ້ອຍ ແຕ່ຫຼານເວົ້າຄວາມຈິງ ພຽງແຕ່ຂ້ອຍຮັບຄວາມຈິງບໍ່ໄດ້

ແຕ່ຕອນນີ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກດີ ພະ ແມ່ຊີ ຂໍທານ ມາກິນເຝີທີ່ຮ້ານຂ້ອຍ
ຂ້ອຍບໍ່ຄິດເງິນ ຕອນຂ້ອຍມີຫຼາຍ ຂ້ອຍເບື່ອຄົນບອກບຸນ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍທຳບຸນ ຂ້ອຍກິນ ຂ້ອຍທ່ຽວ ຂ້ອຍມີຜູ້ຍິງ
ຕອນນີ້ຂ້ອຍໝົດຕົວມີໜີ້ສິນ ບໍ່ມີໝູ່ ລູກໜີປະ ຂ້ອນເຖິງໄດ້ຟັງທຳມະ ເຂົ້າວັດເປັນ ຮູ້ຈັກທານ

ຕອນນີ້ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງແຕ່ເມຍ ຂ້ອຍພາວະນາໃຫ້ເມຍໄປກ່ອນຂ້ອຍ ເພາະບໍ່ຢາກເຫັນເມຍລຳບາກ
ບໍ່ຕ້ອງຖາມວ່າຂ້ອຍແມ່ນໃຜ ຮ້ານຢູ່ແຖວໃດເພາະຈະບໍ່ບອກ ເກັບເລື່ອງມາໃຫ້ອ່ານໄວ້ເປັນຂໍ້ຄິດເຕືອນໃຈ
ຄົນອ່ານຈົບໄດ້ກຳໄລ ຄົນຂີ້ຄ້ານອ່ານກໍພາດໂອກາດ
ບໍ່ມີຄຳວ່າຍາກຈົນສຳຫຼັບຄົນດຸໝັ່ນ ບໍ່ມີຄຳວ່າຫຼຸດລົງຖ້າບໍ່ເຄີຍສູງສຸດແລ້ວມາຕໍ່າສຸດ

“ເລື່ອງນີ້ສອນໃຈໄດ້ດີເຫຼືອເກີນ ຖືວ່າເປັນການສອນໃຈ”